Wzrost siły nabywczej konsumentów w Europie

Wzrost siły nabywczej konsumentów w Europie
Wyniki badania GfK Purchasing Power Europe 2016

Warszawa, 9 listopada 2016 r. – W 2016 r. nominalna siła nabywcza Europejczyków wzrosła o ok. 0,3 proc. w porównaniu do roku ubiegłego. Jednocześnie różnice w dochodzie rozporządzalnym konsumentów w 42 krajach pozostają znaczące. Najwyższą średnią siłą nabywczą dysponują mieszkańcy Liechtensteinu, Szwajcarii i Luksemburga, a najniższą – Białorusi, Mołdawii i Ukrainy. Średnia siła nabywcza na Ukrainie stanowi zaledwie jedną ósmą średniej siły nabywczej konsumentów w Liechtensteinie.

Wyniki cyklicznego projektu GfK Purchasing Power Europe 2016 wskazują, iż europejscy konsumenci dysponują łącznie sumą około 9,19 biliona euro, którą mogą przeznaczyć na wydatki i oszczędności. W przeliczeniu odpowiada to sile nabywczej per capita w wysokości 13 672 € w 42 krajach objętych badaniem. Wartość ta wzrosła o około 0,3 proc. w stosunku r/r. Niewielki przyrost średniej siły nabywczej per capita w Europie związany jest m.in. z poziomem kursów walut oraz stagnacją na niektórych większych rynkach. Niemniej w wielu krajach wzrost utrzymuje się na poziomie ponad 5 proc., np. na Islandii, w Bułgarii, Rumunii, Estonii, Czechach, Bośni i Hercegowinie, Chorwacji, na Malcie, Słowacji, w Luksemburgu i na Łotwie.

Dziesięć europejskich krajów o największej sile nabywczej
Jednocześnie w Europie ciągle istnieje duża rozbieżność pomiędzy dochodami obywateli. Mieszkańcy Liechtensteinu, kraju o najwyższej sile nabywczej, dysponują prawie ośmiokrotnie większą siłą nabywczą per capita niż mieszkańcy Ukrainy, gdzie siła nabywcza jest najmniejsza w Europie. Cztery kraje o największej liczbie mieszkańców – Niemcy, Wielka Brytania, Francja i Włochy – koncentrują około 40 proc. ludności europejskiej oraz niemal 60 proc. potencjału siły nabywczej w skali kontynentu.
Nawet w ramach pierwszej dziesiątki rankingu Liechtenstein i Szwajcaria znacząco wyprzedzają inne kraje. Siła nabywcza ich obywateli wynosi odpowiednio 3- i 4,6-krotnie więcej niż europejska średnia. Plasujący się na trzecim miejscy Luksemburg dysponuje siłą nabywczą 2,2 razy wyższą od średniej. Pozostałe kraje z pierwszej dziesiątki mają siłę nabywczą stanowiącą przynajmniej 1,5-krotność średniej europejskiej per capita.
W porównaniu do zeszłego roku zmiany na pierwszych dziesięciu miejscach rankingu wynikają głównie z powodu różnic kursowych. Luksemburg (3 pozycja) wyprzedził Norwegię, a Islandia wspięła się o trzy pozycje na miejsce piąte, z kolei Wielka Brytania spadła o cztery pozycje na miejsce dziesiąte.

Porównanie wybranych krajów i regionów
Porównaniu krajów o podobnej pozycji w rankingu i leżących w niewielkich odległościach od siebie daje nam wgląd w dystrybucję bogactwa. Poniżej prezentujemy wybrane wyniki z badań siły nabywczej przeprowadzonych przez GfK we Francji, Holandii, Włoszech, Hiszpanii, Polsce i na Węgrzech. Badanie ilustruje wyraźnie rysujące się różnice zarówno pomiędzy tymi państwami, jak i poszczególnymi regionami konkretnych krajów pod względem dochodów i związanej z tym siły nabywczej w sektorach handlu detalicznego, usług, mieszkań, ubezpieczeń, transportu, itd.
 
O badaniu
Badanie siły nabywczej GfK Purchasing Power Europe 2016 jest dostępne dla 42 europejskich krajów ze szczegółowym rozbiciem na regiony, według gmin lub kodów pocztowych. Zawiera też odpowiednie dane dotyczące mieszkańców i gospodarstw domowych oraz mapy cyfrowe.
Siła nabywcza jest miernikiem rozporządzalnego dochodu per capita po odjęciu podatków, składek na ubezpieczenie społeczne, ale z uwzględnieniem wszelkich świadczeń otrzymywanych od państwa. Badanie podaje siłę nabywczą na osobę w skali roku w euro lub w postaci wartości indeksu. Pojęcie siły nabywczej stosowane przez GfK odnosi się do nominalnego dochodu rozporządzalnego, czyli podane wartości nie uwzględniają inflacji. Badanie opiera się na statystycznych danych dotyczących dochodów, stawek podatkowych, wysokości świadczeń społecznych oraz na prognozach instytutów ekonomicznych.
Wg definicji siła nabywcza, to wydatki konsumentów pokrywające koszty związane z zaopatrzeniem w art. spożywcze, wydatki mieszkaniowe, na media, prywatne fundusze emerytalne i ubezpieczeniowe oraz inne wydatki, np. wakacje, transport i wydatki konsumpcyjne.